Displaying items by tag: καρδιά

Αυτό σκέφτομαι συχνά, να μείνω δυνατός να αντέξω, να μην λυγίσω πρέπει να είμαι δυνατός όχι για μένα αλλά για σένα. Για σένα πρέπει να αντέξω να μην πέσω, να μην κλάψω. Όμως η αλήθεια είναι πως λυγίζω κάθε φορά που σε βλέπω, για αυτό δε θέλω να σε βλέπω, δε θέλω να σκέφτομαι. Θέλω να σταματήσω Τον χρόνο  στο πριν ή έστω στο εδώ και τώρα.  Πονάω που περνάς τόσο δύσκολα πονάω και θυμώνω που χτύπησε εσένα αυτή η 'κατάρα' που λέγεται καρκίνος.  Γιατί σε εσένα; Γιατί αφού είσαι τόσο καλή/ος; Γιατί στον άνθρωπο μου; Γιατί;! 

Αυτή η μαύρη αρρώστια που τρώει τους ανθρώπους. Σε τρώει σιγά σιγά και εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα. ΤΙΠΟΤΑ αυτή η λέξη είναι συνέχεια στο μυαλό μου. 

Αφήνομαι, θυμώνω, κλαίω και αρνούμαι να δω τo εδώ και τώρα, να σε δω - να με δω, να γνωρίσω εμένα και εσένα ξανά! 

Γιατί; συνέχεια αυτή η ερώτηση μου ξεπηδά από το μυαλό γιατί;;;;

Δεν υπάρχει συνταγή ή έτοιμες λύσεις που μπορεί να δώσει κάποιος σε άτομα τα οποία είναι δίπλα σε "ασθενείς". Κάθε ασθένεια είτε σωματική είτε ψυχική είναι μοναδική, όσο μοναδικό είναι και το άτομο ο ασθενής. Αυτό που είναι ουσιαστικό είναι η αποδοχή της ασθένειας η αποδοχή του συμβάντος. Όσο οδυνηρό όσο επώδυνο και αν είναι. Η αποδοχή του ατόμου που ξεκινάει αυτή τη διαδρομή, η οποία κανείς δεν ξέρει πότε θα τελειώσει ή μέχρι που θα φτάσει, αποδοχή με θετική στάση!  Όταν πολεμάς, δεν πολεμάς κάτι ξένο, αλλά τον ίδιο σου τον εαυτό, Εσένα πολεμάς, αντί να πολεμάς, αποδέξου και φρόντισε με τον τρόπο και όσο μπορείς, εσένα.

Θέλω να σου πω πως σε αγαπώ και είσαι κομμάτι μου, δεν σε πολεμώ  σε αποδέχομαι και θα σε φροντίσω.

Το ταξίδι αυτό που το ονομάζουμε Ζωή, έχει πολλά μονοπάτια, άλλοτε  δύσβατα γεμάτα σύννεφα, άλλοτε γεμάτο λουλούδια και ήλιο, πάντα όμως  το Ουράνιο τόξο βγαίνει, λίγοι το βλέπουν, άλλοι το προσπερνούν.

Εσύ τι θα  επιλέξεις να δεις;

Κάθε βήμα είναι και ένα μάθημα, είναι ένα βήμα για να ανακαλύψουμε το λόγο της ύπαρξής μας.

Θα σου πω κάτι που ήδη ξέρεις: Οι άνθρωποι δεν χάνονται όσο είναι στην καρδιά σου και στο μυαλό σου! 

Ζήσε και χάρισε χαμόγελα τόσο στον εαυτό σου όσο και στους γύρω σου! 

Μείνε δυνατός!

Για να πορευτείς και να ζήσεις το ταξίδι της Ζωής, στάσου με τα μάτια και την καρδιά ανοιχτά, από όποιο μονοπάτι είτε δύσβατο είτε λουλουδάτο περνάς, το Ουράνιο Τόξο θα έρθει, κάτι καινούργιο και όμορφο θα έρθει μείνε δυνατός να το αγκαλιάσεις και να το δεις! 

Θα κλείσουμε με  ένα απόσπασμα  από το βιβλίο «Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ» του ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ – εκδόσεις: opera animus: 

«Αυτός είναι ο Χρόνος.

 Και ο Χρόνος, Αγάπη, είναι ο μόνος που μπορεί να σε βοηθήσει όταν ο πόνος της απώλειας σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν θα μπορέσεις να συνεχίσεις». 

Χριστούγεννα… Η περίοδος του χρόνου που μας φέρνει όλους πιο κοντά, μας παρακινεί να σκεφτούμε λίγο περισσότερο με την καρδιά και όχι τόσο με το μυαλό. Μαζί με τα λαμπάκια του δέντρου, γίνονται πιο φωτεινές οι καρδιές μας… Με τη ζεστασιά από το τζάκι, ζεσταίνουν τα λόγια που ανταλλάσσουμε με τους γύρω μας…

Θα ήταν όμορφο και θα έκανε τον κόσμο μας ακόμη πιο όμορφο, αν αυτήν την διάθεσή μας να προσφέρουμε, να βοηθήσουμε, να έρθουμε πιο κοντά με τους συνανθρώπους μας, να δώσουμε από το υστέρημά μας, να αγκαλιαστούμε περισσότερο, την διατηρούσαμε καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς.

Μαζί με τους αγαπημένους μας, μπορούμε να αγκαλιάσουμε λίγο πιο σφιχτά τον εαυτό μας, να τον φροντίσουμε, να αγαπήσουμε όλες τις πτυχές του, να του κάνουμε το δώρο της επαφής μαζί μας. Είναι μία ευκαιρία να αφιερώσουμε χρόνο για να τον γνωρίσουμε καλύτερα, να ανακαλύψουμε τα δυνατά μας σημεία, τα αποθέματά μας, που μπορούμε να ενθυμούμαστε και να αξιοποιούμε στις δύσκολες στιγμές, όταν χάνουμε την πίστη μας στον εαυτό μας.

Χριστούγεννα λοιπόν… Μια αγκαλιά στον κόσμο, μια αγκαλιά στον εαυτό μας…

Νίκη Λιώτη, Ψυχολόγος

Πηγή: psychologos-liotiniki.com

Έφυγες  ξαφνικά.

Δεν το θέλω, να πιστέψω πως δε θα σε ξαναδώ, δε θα σε αγγίξω, δε θα είσαι εκεί να με στηρίζεις να μου δίνεις την αγάπη σου χωρίς να ζητάς ανταλλάγματα, απλά και μόνο επειδή είμαι εγώ.

Δεν μπορώ και δε θέλω να το πιστέψω. Υπάρχεις, ζεις , είσαι εδώ, θα είσαι εδώ, μα έχουμε να ζήσουμε τόσα πολλά ακόμη.

Είχα τόσα πολλά να σου πώ, να ζήσουμε, να κάνουμε μαζί. Δε θυμώνω με το γιατί συνέβη, ούτε ρωτάω πια γιατί έφυγες. Θυμώνω με τον εαυτό μου, που δεν αφιέρωσα περισσότερο χρόνο μαζί σου, που εκείνες τις φορές που έλεγα βαριέμαι ή είμαι κουρασμένη, δεν ήρθα να πάμε μια βόλτα, να παίξουμε, απλά σε άφηνα.

Με εμένα θυμώνω που δεν σε προστάτευσα, δεν σου έδωσα πράγματα, δεν σου έδωσα «τη θέση» στη ζωή μου αλλά και δεν αφιέρωσα τον χρόνο μου σε εσένα.

Ξέρεις πως σε αγαπάω, ξέρω πως με αγαπούσες και με αγαπάς. Στεναχωριέμαι, κλαίω, πονάω, νιώθω άδεια. Σκέφτομαι πως έζησες ελεύθερος, αλλά και πως φοβήθηκες και ήσουν μόνος. Αχ, πονάω αλλά χαίρομαι που σε γνώρισα, μου έμαθες πολλά, μου έμαθες την άνευ όρων αγάπη, τη φροντίδα, τα χάδια, τις αγκαλιές, το παιχνίδι.

Συγγνώμη που δεν έκανα όσα μπορούσα, συγγνώμη που σε άφηνα, Συγγνώμη που δεν ήμουν εκεί για σένα, συγγνώμη που δε σε προστάτευσα.

Συγγνώμη….

Είσαι και θα συνεχίσεις να είσαι στην καρδιά μου και στο μυαλό.

Καλό Ταξίδι Λιοντάρι μου.

Καλό ταξίδι Τζακ.

Υ.Γ.: Η μέρα έχεις 24 ώρες, να βρούμε χρόνο να αφιερώνουμε στα αγαπημένα μας πρόσωπα, να γελάμε και να περνάμε ποιοτικό χρόνο χωρίς καβγάδες, αλλά χαμόγελα, αγκαλιές και βόλτες. Κανείς δεν ξέρει πότε θα «φύγει», ας αδράξουμε τη στιγμή για να ζει αιώνια μέσα μας, στην καρδιά και στο μυαλό μας.

Το αφιερώνω σε όλους όσους έφυγαν Βιαστικά από κοντά μας.

Στον Στέλιο,

Στον Απόστολο, τη Λεβεντιά μου

Στο Αγαπημένο μου Λιοντάρι, τον Τζακ μου.

Αποστολία Ευρ. Χαρμάνη MA, MSc, PhD©

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας- Συνθετική Ψυχοθεραπεύτρια,

Ειδική Παιδαγωγός

Μαρκ εδώ, ιδρυτής του Ινστιτούτου Ψυχολογίας της Διατροφής.

Χαίρομαι που είστε εδώ για αυτή τη συζήτηση. Και, πριν ξεκινήσουμε, ξέρω τι μπορεί να σκέφτεστε: «Μαρκ, όταν λες "το πνεύμα υπερισχύει του φαγητού", μιλάς για τη δύναμη της θέλησης; Ή την ικανότητά μας να αλλάξουμε γρήγορα το μυαλό μας ώστε να ελέγξουμε πόσο τρώμε;»

Αρχικά... θα ήθελα να πω ότι ΔΕΝ πιστεύω στην ετικέτα "αδύναμη θέληση". Πιστεύω ότι είναι αφελές να προτείνουμε ότι κάθε άνθρωπος θα πρέπει να είναι σε θέση να σταματήσει εύκολα και απλά να τρώει ένα ορισμένο ποσό τροφής ή να αρχίσει να τρώει τρόφιμα υψηλής ποιότητας χωρίς συναισθηματική σύνδεση με τη μεταβολή της συμπεριφοράς. Εάν αυτό ΉΤΑΝ δυνατό ... καλά, δεν θα κάναμε αυτή τη συζήτηση, γιατί κανείς δεν θα είχε πρόβλημα με το φαγητό ή το σώμα. Και η πραγματικότητα είναι ότι πολλοί από εμάς έχουν ένα πρόβλημα που δεν έχει επιλυθεί από την υπερβολικά απλουστευμένη καθοδήγηση: "Τρώτε αυτό, Όχι αυτό".

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε πλέον να αγνοήσουμε ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας συμβάλλουν (θετικά ή αρνητικά) στη γενική υγεία μας. Έτσι, αυτή η συζήτηση δεν αφορά την ικανότητά μας να αναγκάσουμε το μυαλό μας να μας βοηθήσει να ελέγξουμε τις συμπεριφορές μας με το φαγητό. Πρόκειται περισσότερο για την αύξηση της συνειδητοποίησης των δικών μας σκέψεων σχετικά με την τροφή και το φαγητό και την ανακάλυψη του τρόπου με τον οποίο οι σκέψεις αυτές συμβάλλουν στο μεταβολισμό, την πέψη, τη φυσιολογία και τη γενική ευημερία.

Ελπίζω ότι αυτή η συζήτηση θα σας οδηγήσει σε μια καλύτερη κατανόηση της σχέσης σας με το φαγητό και θα σας επιτρέψει να συνεχίσετε ελαφρώς τη διεύρυνση των θετικών και χαλαρών σκέψεων σας γύρω από το φαγητό και το σώμα.

Βλέπετε, ένα από τα πιο θεμελιώδη δομικά στοιχεία του μεταβολισμού της διατροφής δεν είναι ούτε η βιταμίνη, ούτε η ανόργανη ουσία, ούτε το μόριο. Είναι η σχέση μας με την τροφή. Είναι το σύνολο των εσωτερικών σκέψεων και συναισθημάτων μας για το τι τρώμε. Αυτή η σχέση με το φαγητό είναι εξίσου βαθιά και αποκαλυπτική με οποιαδήποτε θα μπορούσαμε ποτέ να έχουμε. Ο μεγάλος Σούφι ποιητής Ρουμί  παρατήρησε κάποτε: «Ο κορεσμένος άνθρωπος και ο πεινασμένος άνδρας δεν βλέπουν το ίδιο πράγμα όταν κοιτάζουν ένα ψωμί ψωμιού». Και ο Al Capone, γνωστός γκάνγκστερ, παρατήρησε με προσοχή: «Όταν πουλάω ποτό, λέγεται λαθραία πώληση ποτών· όταν οι πελάτες μου το σερβίρουν σε ασημένιους δίσκους στη Λίμνη Shore Drive, ονομάζεται φιλοξενία». Πράγματι, ο τρόπος που καθένας από εμάς σκέφτεται για το φαγητό είναι τόσο βαθιά σχετικός που εάν μια ομάδα από εμάς κοιτούσαμε στο ίδιο πιάτο φαγητού, κανένας δεν θα έβλεπε το ίδιο πράγμα ή δεν θα το μεταβόλιζε με τον ίδιο τρόπο.

Πείτε, για παράδειγμα, πως εξετάζουμε ένα πιάτο ζυμαρικών, κοτόπουλου και σαλάτας. Μια γυναίκα που θέλει να χάσει βάρος μπορεί να δει τις θερμίδες και το λίπος. Θα ανταποκριθεί ευνοϊκά στη σαλάτα ή το κοτόπουλο, αλλά θα δει τα ζυμαρικά με φόβο. Μια αθλητής που προσπαθεί να κερδίσει μυϊκή μάζα μπορεί να κοιτάξει το ίδιο γεύμα και να δει πρωτεΐνη. Θα εστιάσει στο κοτόπουλο και θα παραβλέψει τα άλλα τρόφιμα. Ένας καθαρός χορτοφάγος θα μπορούσε να δει την δυσάρεστη θέα ενός νεκρού ζώου και δεν θα άγγιζε τίποτα στο πιάτο. Ένας εκτροφέας κοτόπουλων, από την άλλη πλευρά, θα ήταν πιθανώς περήφανος να δει ένα καλό κομμάτι κρέατος. Κάποια που προσπαθεί να θεραπεύσει μια ασθένεια μέσω της διατροφής θα δει δυνητικά φάρμακα ή δυνητικά δηλητήρια, ανάλογα με το αν το πιάτο του φαγητού επιτρέπεται στην επιλεγμένη διατροφή της. Ένας επιστήμονας που μελετά την περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά στα τρόφιμα θα δει μια συλλογή χημικών ουσιών.

Αυτό που είναι εκπληκτικό είναι ότι κάθε ένας από αυτούς τρώγοντας θα μεταβολίσει το ίδιο γεύμα αρκετά διαφορετικά ως απάντηση στις μοναδικές του σκέψεις. Με άλλα λόγια, αυτό που σκέφτεστε και αισθάνεστε για ένα τρόφιμο μπορεί να είναι εξίσου σημαντικός καθοριστικός παράγοντας για τη θρεπτική του αξία και την επίδρασή του στο σωματικό βάρος, όπως τα ίδια τα θρεπτικά συστατικά.

Ακούγεται απίστευτο;

Ακολουθεί κάτι σχετικά με το πώς λειτουργεί η επιστήμη:

Πώς τρώει ο εγκέφαλός σας

Ο αυτοκινητόδρομος πληροφοριών του εγκεφάλου, του νωτιαίου μυελού και των νεύρων είναι σαν ένα τηλεφωνικό σύστημα μέσω του οποίου το μυαλό σας επικοινωνεί με τα πεπτικά σας όργανα. Ας πούμε ότι πρόκειται να φάτε ένα παγωτό χωνάκι. Η έννοια και η εικόνα αυτού του παγωτού συμβαίνει στο υψηλότερο κέντρο του εγκεφάλου - στον εγκεφαλικό φλοιό. Από εκεί, οι πληροφορίες αναμεταδίδονται ηλεκτροχημικά στο μεταιχμιακό σύστημα, το οποίο θεωρείται το "κατώτερο" τμήμα του εγκεφάλου. Το μεταιχμιακό  σύστημα ρυθμίζει τα συναισθήματα και τις βασικές φυσιολογικές λειτουργίες όπως η πείνα, η δίψα, η θερμοκρασία, η σεξουαλική κίνηση, ο καρδιακός ρυθμός και η αρτηριακή πίεση. Μέσα στο μεταιχμιακό  σύστημα υπάρχει μια συγκέντρωση με μέγεθος μπιζελιού των ιστών γνωστή ως υποθάλαμος, η οποία ενσωματώνει τις δραστηριότητες του νου με τη βιολογία του σώματος. Με άλλα λόγια, παίρνει αισθητηριακά, συναισθηματικά και νοητικά δεδομένα και μετατρέπει αυτές τις πληροφορίες σε φυσιολογικές απαντήσεις. Αυτό δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα θαύμα.

Εάν το παγωτό είναι η αγαπημένη σας γεύση - ας πούμε, σοκολάτα - και το καταναλώνετε με απόλυτη απόλαυση, ο υποθάλαμος θα διαμορφώσει αυτή τη θετική εισροή στέλνοντας σήματα ενεργοποίησης μέσω παρασυμπαθητικών νευρικών ινών σε σιελογόνους αδένες, οισοφάγο, στομάχι, πάγκρεας, ήπαρ και χοληδόχο κύστη. Η πέψη θα διεγερθεί και θα έχετε μια πληρέστερη μεταβολική διάσπαση του παγωτού ενώ θα κάψετε τις θερμίδες πιο αποτελεσματικά.

Αν νιώθετε ενοχές που τρώτε το παγωτό ή κρίνετε τον εαυτό σας που το τρώει, ο υποθάλαμος θα λάβει αυτή την αρνητική εισροή και θα στείλει τα σήματα κάτω στις συμπαθητικές ίνες του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Αυτό προκαλεί ανασταλτικές αποκρίσεις στα πεπτικά όργανα, πράγμα που σημαίνει ότι θα τρώτε το παγωτό σας αλλά δεν το μεταβολίζετε πλήρως. Μπορεί να παραμείνει στο πεπτικό σας σύστημα περισσότερο, γεγονός που μπορεί να μειώσει τον πληθυσμό σας από υγιή βακτήρια του εντέρου και να αυξήσει την απελευθέρωση τοξικών παραπροϊόντων στην κυκλοφορία του αίματος. Επιπλέον, τα ανασταλτικά σήματα στο νευρικό σύστημα μπορούν να μειώσουν την αποτελεσματικότητα της καύσης θερμίδων σας μέσω της αύξησης της ινσουλίνης και της κορτιζόλης, πράγμα που θα σας αναγκάσει να αποθηκεύσετε περισσότερο από το γεμάτο ενοχές παγωτό σας ως σωματικό λίπος. Έτσι οι σκέψεις που κάνετε για το φαγητό που τρώτε αμέσως γίνονται πραγματικότητα στο σώμα σας μέσω του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Ο εγκέφαλος δεν κάνει διάκριση ανάμεσα σε πραγματικό στρεσογόνο παράγοντα ή σε φανταστικό. Εάν καθίσατε σε ένα δωμάτιο μόνος σας, ευτυχισμένος και ικανοποιημένος και αρχίσατε να σκέφτεστε τον άντρα που σας πλήγωσε πριν χρόνια και εάν αυτή η ιστορία εξακολουθεί να σας φορτίζει - το σώμα σας θα μετατοπίζεται γρήγορα στη φυσιολογική κατάσταση στρες - αυξημένη καρδιακή συχνότητα και αρτηριακή πίεση, ακολουθούμενη από μειωμένη πεπτική λειτουργία.

Οποιαδήποτε ενοχή σχετικά με το φαγητό, ντροπή για το σώμα ή κρίση για την υγεία θεωρούνται στρεσογόνοι παράγοντες από τον εγκέφαλο και αμέσως μεταγλωττίζονται στα ηλεκτροχημικά τους ισοδύναμα στο σώμα. Θα μπορούσατε να φάτε το πιο υγιεινό γεύμα στον πλανήτη, αλλά εάν κάνετε τοξικές σκέψεις, η πέψη του φαγητού σας μειώνεται και ο μεταβολισμός της αποθήκευσης λίπους μπορεί να αυξηθεί. Ομοίως, θα μπορούσατε να τρώτε ένα γεύμα με θρεπτικά συστατικά, αλλά εάν το κεφάλι και η καρδιά σας είναι στο σωστό σημείο, η θρεπτική δύναμη του φαγητού σας θα αυξηθεί.

Το εικονικό φάρμακο σε ένα πιάτο

Για να εκτιμήσουμε πλήρως την δύναμη του μυαλού πάνω στο μεταβολισμό, ας ρίξουμε μια νέα ματιά σε ένα από τα πιο συναρπαστικά φαινόμενα της επιστήμης: το φαινόμενο placebo (εικονικού έκτακτης φαρμάκου). Παραθέτω εδώ το αγαπημένο μου παράδειγμα αυτής της εξαιρετικής δύναμης.

Το 1983, οι ιατρικοί ερευνητές δοκίμαζαν μια νέα χημειοθεραπεία. Μια ομάδα ασθενών με καρκίνο έλαβε το πραγματικό φάρμακο που δοκιμάστηκε ενώ μια άλλη ομάδα έλαβε ένα εικονικό φάρμακο - μια ψεύτικη αβλαβή, αδρανή χημική ουσία. Όπως ίσως γνωρίζετε, οι φαρμακευτικές εταιρείες υποχρεούνται από το νόμο να δοκιμάζουν όλα τα νέα φάρμακα έναντι ενός εικονικού φαρμάκου για να προσδιορίσουν την πραγματική αποτελεσματικότητα, εάν υπάρχει, του εν λόγω προϊόντος. Κατά τη διάρκεια αυτής της μελέτης, κανείς δεν το ξανασκέφτηκε όταν το 74 τοις εκατό των καρκινοπαθών που έλαβαν την πραγματική χημειοθεραπεία έδειξε μια από τις πιο συχνές παρενέργειες αυτής της θεραπείας: έχασαν τα μαλλιά τους. Ωστόσο, αξιοσημείωτα, το 31% των ασθενών που έλαβαν χημειοθεραπεία με εικονικό φάρμακο - μια αδρανής ένεση αλμυρού νερού - είχαν επίσης μια ενδιαφέρουσα παρενέργεια: έχασαν και αυτοί τα μαλλιά τους. Αυτή είναι η δύναμη της προσδοκίας. Ο μόνος λόγος που οι ασθενείς με εικονικό φάρμακο έχασαν τα μαλλιά τους είναι επειδή πίστευαν ότι θα συμβεί. Όπως και πολλοί άνθρωποι, συνέδεσαν τη χημειοθεραπεία με το χάσιμο των μαλλιών.

Αν λοιπόν η δύναμη του μυαλού είναι αρκετά ισχυρή ώστε να κάνει τα μαλλιά μας να πέσουν όταν παίρνουμε ένα εικονικό φάρμακο, τι νομίζετε ότι συμβαίνει όταν σκεφτόμαστε μέσα μας: «Αυτό το κέικ είναι παχυντικό, πραγματικά δεν πρέπει να το τρώω» ή «Εγώ θα πάω να φάω αυτό το τηγανητό κοτόπουλο, αλλά ξέρω ότι είναι κακό για μένα» ή «Μου αρέσει να τρώω τη σαλάτα μου επειδή είναι πραγματικά υγιεινή»;.

Σίγουρα δεν λέω ότι μπορούμε να φάμε δηλητήριο χωρίς καμιά βλάβη, αν πιστεύουμε ότι είναι καλό για εμάς. Προτείνω ότι αυτό που πιστεύουμε για κάθε ουσία που καταναλώνουμε μπορεί να επηρεάσει δυναμικά τον τρόπο με τον οποίο επιδρά στο σώμα. Κάθε μέρα, εκατομμύρια άνθρωποι τρώνε και πίνουν ενώ κάνουν δυνατές και πειστικές σκέψεις για το γεύμα τους.

Εξετάστε μερικά από τα τρόφιμα για τα οποία έχετε κάνει ισχυρές συνδέσεις:

«Το αλάτι θα αυξήσει την αρτηριακή μου πίεση.»

«Το λίπος θα με κάνει πιο παχύ.»

«Η ζάχαρη θα σαπίσει τα δόντια μου.»

«Δεν μπορώ να τα καταφέρω μέσα στην ημέρα χωρίς το φλιτζάνι καφέ μου».

«Αυτό το κρέας θα αυξήσει το επίπεδο χοληστερόλης μου.»

«Αυτό το ασβέστιο θα χτίσει τα οστά μου.»

Σε κάποιο βαθμό, μερικές από αυτές τις δηλώσεις μπορεί να είναι αληθινές. Είναι όμως πιθανό να υποκινήσουμε αυτά τα αποτελέσματα; Και αν αυτά τα αποτελέσματα είναι το έμφυτο αποτέλεσμα της κατανάλωσης αυτών των τροφών, μπορείτε να δείτε πώς μπορούμε να ενισχύσουμε αυτά τα αποτελέσματα με τη δύναμη των προσδοκιών μας;

Το φαινόμενο placebo δεν είναι κάποιο σπάνιο και ασυνήθιστο δημιούργημα.

Η εμφάνισή του είναι αρκετά συνηθισμένη. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι 35 έως 45 τοις εκατό όλων των συνταγογραφούμενων φαρμάκων μπορεί να οφείλουν την αποτελεσματικότητά τους στη δύναμη του εικονικού φαρμάκου και ότι 67 τοις εκατό όλων των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων, όπως θεραπείες πονοκέφαλου, φάρμακα για το βήχα και κατασταλτικά της όρεξης, επίσης βασίζονται στο εικονικό φάρμακο. Σε μερικές μελέτες η ανταπόκριση στα εικονικά φάρμακα είναι τόσο υψηλή που αγγίζει το 90 τοις εκατό.

Με εκπλήσσει το γεγονός ότι πολύ λίγοι στην επιστημονική κοινότητα έχουν κάνει την προφανή συσχέτιση μεταξύ της ισχύος του εικονικού φαρμάκου και της τροφής. Πράγματι, το φαινόμενο placebo ενσωματώνεται στη διατροφική διαδικασία. Είναι βαθιά παρόν σε καθημερινή βάση κάθε φορά που τρώμε. Είναι σαν να καλείτε μια συνταγή στο δικό σας φαρμακείο διατροφής. Αυτό που πιστεύουμε μεταφράζεται αλχημικά στο σώμα μέσω των νευρικών οδών, του ενδοκρινικού συστήματος, της κυκλοφορίας των νευροπεπτιδίων, του ανοσοποιητικού δικτύου και του πεπτικού συστήματος.

Μπορείτε να δείτε τη σημασία του εσωτερικού σας κόσμου όταν πρόκειται για το μεταβολισμό ενός γεύματος; Είστε έτοιμοι να φέρετε τον πιο ευτυχισμένο και πιο χαλαρό εαυτό σας στο τραπέζι;

Λατρεύω να ακούω τις σκέψεις και τις ιδέες σας. Απαντήστε εδώ και μοιραστείτε τις δικές σας ιστορίες σχετικά με τη δύναμη του νου να επηρεάσει ένα γεύμα.

Με τους θερμούς μου χαιρετισμούς,

Marc David

Ιδρυτής, Ινστιτούτο Ψυχολογίας της Διατροφής

Πηγή: psychologyofeating.com

Σ’ αγαπώ ,
Όχι μονό γι’ αυτό που είσαι
Αλλά γι’ αυτό που είμαι
Όταν είμαι μαζί σου.

Σ’ αγαπώ ,
Όχι μονό γι’ αυτό που
Κατάφερες να κανείς τον εαυτό σου
Αλλά γι’ αυτό που
Κανείς εμένα.

Σ’ αγαπώ
Για το κομμάτι του εαυτού μου
Που εσύ βγάζεις.
Σ’ αγαπώ
Γιατί βάζεις το χέρι σου
Πάνω στην αναστατωμένη καρδιά μου
Και διαλύεις
Όλα τα χαζά, αδύναμα πράγματα
Που δεν μπορείς παρά να τα δεις
Αμυδρά εκεί μέσα
Και γιατί βγάζεις
στο φως
όλα τα όμορφα υπάρχοντα
που κανείς άλλος δεν έψαξε αρκετά
ώστε να τα βρει.

Σ’ αγαπώ
Επειδή με βοηθάς να χτίσω
Από τα υλικά της ζωής μου
Όχι μια ταβέρνα
Αλλά έναν ναό
Γιατί κάνεις την δουλειά
Της καθημερινότητάς μου
αντί να αποτελεί μομφή
ένα τραγούδι.

Σ' αγαπώ
Επειδή έχεις κάνει
Περισσότερα από οποιαδήποτε πίστη
Θα μπορούσε να έχει καταφέρει
Ώστε να γίνω καλύτερος
Και περισσότερο απ' ότι κάθε μοίρα
Θα μπορούσε να έχει καταφέρει
Ώστε να γίνω ευτυχισμένος.
Το έκανες
Χωρίς ένα άγγιγμα,
Χωρίς μια λέξη,
Χωρίς ένα σημάδι.
Το έκανες
Με το να είσαι απλά ο εαυτός σου.
Ίσως αυτό
σημαίνει το να είσαι φίλος,
τελικά.

Πηγή: bination.wordpress.com