Όλοι αντιμετωπίζουμε δυσκολίες που και που. Είναι ένα φυσικό μέρος του κύκλου της ζωής. Όπως δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε τη ζέστη αν δεν γνωρίσουμε το κρύο, μας είναι αδύνατο να απολαύσουμε τις όμορφες στιγμές χωρίς να έχουμε περάσει και άσχημες. Μερικές φορές, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στη ζωή, προέρχονται από συμβάντα που δεν ελέγχουμε και άλλες φορές αποτελούν τις άμεσες συνέπειες των αποφάσεων που παίρνουμε. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα γεγονότα, ούτε τις συνέπειές τους. Μπορούμε, παρόλα αυτά, να επιλέξουμε τον τρόπο που τα αντιλαμβανόμαστε και τα συναισθήματά που νιώθουμε. Υπάρχει ένα ρητό που λέει : «η ζωή είναι σε ποσοστό 10% τα γεγονότα που μας συμβαίνουν και σε ποσοστό 90%, ο τρόπος που αντιδρούμε σε αυτά».

Η θέσπιση ορίων είναι ένας από τους συνήθεις προβληματισμούς των γονιών. Ερωτήματα σαν τα παρακάτω μπορεί να απασχολήσουν το γονιό που προσπαθεί να προσφέρει στο παιδί του τα εφόδια που θα το προετοιμάσουν για την ενήλικη ζωή.

Χρειάζονται τα όρια; Πώς τίθενται τα όρια;

Πως είναι δυνατόν οι γονείς να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των παιδιών τους, όταν δεν είναι σε θέση να ικανοποιούν τις δικές τους;

Τα όχι που δεν λέμε είναι βαρίδια στα πόδια μας και τόνοι στις πλάτες μας που τις λυγίζουν. Κάποιοι από εμάς είναι πιο δυνατοί και αντέχουν κάπως παραπάνω, άλλοι υποκύπτουν ευκολότερα, πάντως όλων οι ώμοι είναι σκυφτοί. Από κεκτημένη ταχύτητα είμαστε συχνά έτοιμοι να πούμε ναι (ή όχι) που δεν θέλουμε, να κάνουμε υπομονή, να αντέξουμε λίγο ακόμα, να υπομείνουμε κι άλλο και τελικά ξεχνάμε να ζούμε.

Είμαστε οι επιλογές και οι αντιφάσεις μας και μια ζωή παλεύουμε να συμφιλιωθούμε με τις πρώτες και να επιλύσουμε τις δεύτερες και μοιάζουμε λίγο με το Σίσυφο.  Κάποιοι καταφέρνουν να κάνουν ρήξεις και τομές και να αφήσουν την πέτρα που χωρίς λόγο κουβαλάνε, ακριβώς γιατί κάποια στιγμή έρχεται η επιφοίτηση και τους φανερώνει πως αυτή η ανηφόρα δεν έχει πια νόημα. Είναι αυτοί που έχουν ανοιχτά αυτιά και μάτια να ακούσουν και να δουν την απλή κοινή λογική που τους φανερώθηκε με επιφοίτηση.

Όλοι ερχόμαστε τουλάχιστον μία φορά στη ζωή μας αντιμέτωποι με ένα όχι που πρέπει να ειπωθεί, με ένα ναι που μοιάζει δύσκολο όσο και αυτονόητο. Που πρέπει να αποφασίσουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε.

Αλλά πάντα η ζωή αλλάζει, δίχως να κοιτάζει τη δικιά μας μελαγχολία.

Πηγή: krotkaya.wordpress.com