Ο λόγος που κοιμόμαστε, βρίσκεται πολύ πιο πέρα από την απλή αναπλήρωση των ενεργειακών μας επιπέδων, η οποία γίνεται κάθε 12 ώρες. Οι εγκέφαλοί μας αλλάζουν την κατάστασή τους όταν κοιμόμαστε, προκειμένου να καθαρίσουν τα τοξικά παραπροϊόντα της νευρικής δραστηριότητας που απομένουν κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Μindset: μπορεί μία λέξη να κρύβει μέσα της το νόημα της επιτυχίας;.
Υπάρχει μία πολύ σημαντική λέξη που δεν βρίσκεται όμως στο ελληνικό λεξιλόγιο. Ο λόγος για τη λέξη “mindset”, η οποία δεν μεταφράζεται επακριβώς στα ελληνικά, θα λέγαμε όμως ότι είναι πολύ κοντά με την έννοια της νοοτροπίας και του τρόπου σκέψης.
Η έννοια αυτή αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια από την καθηγήτρια ψυχολογίας του Stanford, Carol Dweck, η οποία στο βιβλίο της “Mindset: The New Psychology of Success” αποκαλύπτει πωςη άποψη που σχηματίζουμε για τον εαυτό μας καθορίζει την εξέλιξη της ζωής μας και επομένως, η αληθινή επιτυχία εξαρτάται από τον τρόπο σκέψης και τη νοοτροπία μας.
Τύποι νοοτροπίας
Σύμφωνα με τη θεωρία του mindset, υπάρχουν δύο μορφές νοοτροπίας, τις οποίες αποκτάμε από πολύ νεαρή ηλικία, και αυτές είναι που καθορίζουν σημαντικό μέρος της συμπεριφοράς μας, της σχέσης μας με την επερχόμενη επιτυχία ή αποτυχία σε κάθε τομέα της ζωής μας και επομένως και την ψυχική μας ισορροπία. Οι δύο αυτές μορφές είναι η σταθερή νοοτροπία και η νοοτροπία ανάπτυξης.
Η πρώτη από αυτές σχετίζεται με την αντίληψη ότι η νοημοσύνη μας είναι έμφυτη, οι ικανότητές μας συγκεκριμένες και σταθερές και συνεπώς δεν υφίστανται αλλαγές. Άνθρωποι με σταθερή νοοτροπία τείνουν να συνδέουν τον βαθμό ευφυίας τους με την αξία τους ως άνθρωποι, με αποτέλεσμα να αποφεύγουν να δοκιμάζουν νέα πράγματα και να απομακρύνονται από τις δυσκολίες, φοβούμενοι την πιθανή αποτυχία.
Από την άλλη, η νοοτροπία της ανάπτυξης πρεσβεύει ότι η νοημοσύνη είναι αναπτυσσόμενη και οι ικανότητες μπορούν να βελτιωθούν με συνεχή προσπάθεια και αφοσίωση. Οι άνθρωποι με νοοτροπία ανάπτυξης πιστεύουν, δηλαδή, ότι οι ικανότητες και η απόδοσή τους μπορούν να αλλάξουν με το πέρασμα του χρόνου, την προσπάθεια και την εμπειρία και βασίζονται όχι τόσο στο αποτέλεσμα των πράξεων τους αλλά στη μάθηση και τη δημιουργικότητα. Παράλληλα, δεν φοβούνται την αποτυχία, αντιθέτως, την θεωρούν στάδιο της επιτυχίας. Την επεξεργάζονται, μαθαίνουν από αυτήν και προσπαθούν να κάνουν τις απαραίτητες διορθώσεις ώστε στο μέλλον να επέλθει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ο δρόμος προς την επιτυχία
Παρ’ όλο που υπάρχουν αυτές οι δύο διακριτές κατηγορίες νοοτροπίας, υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που μπορεί να συνδυάζουν και τις δύο αυτές μορφές, και φυσικά υπάρχουν τρόποι που οδηγούν στην υιοθέτηση της νοοτροπίας της ανάπτυξης, με καλύτερα αποτελέσματα όταν ξεκινήσουν να εφαρμόζονται από νεαρή ηλικία.
Αρχικά, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε και να κάνουμε τα παιδιά να κατανοήσουν ότι ο εγκέφαλος μας μπορεί να αλλάξει. Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με νέες προκλήσεις και καλούμαστε να τις αντιμετωπίσουμε, είναι πιθανό να αναπτυχθούν νέες συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων και έτσι ο εγκέφαλος μας να αναπτύξει νέες δυνατότητες.
Εκτός αυτού, σημαντικός στην πορεία αυτή θεωρείται ο έπαινος, αυτός όμως που σχετίζεται με την προσπάθεια και την επιμονή και όχι με την ευφυία και το ταλέντο. Με αυτόν τον τρόπο κατανοούμε ότι η επιτυχία δεν έρχεται αυτόματα αλλά αξίζει να προσπαθήσουμε και να εξελιχθούμε μέσα από τις δυσκολίες.
Τέλος, και ίσως σημαντικότερο, είναι να εισάγουμε στο λεξιλόγιό μας τη λέξη «ακόμα». Για παράδειγμα, η φράση «δεν το κατάφερα» έχει μεγάλη διαφορά από τη φράση «δεν το κατάφερα ακόμα», καθώς η πρώτη επιδεικνύει περιορισμένη δυναμικότητα, ενώ η δεύτερη επιδεικνύει πίστη στις ικανότητες μας και αισιοδοξία για το μέλλον μας.
Αυτό που προκύπτει από όλα τα παραπάνω είναι ότι o τρόπος που σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας θα καθορίσει τελικά εάν θα εξελιχθούμε ή θα παραμείνουμε σταθεροί. Αναπτύσσοντας τη νοοτροπία ανάπτυξης μπορούμε να επιφέρουμε μικρές ή μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας, που θα μετατρέψουν την επικριτική στάση σε μάθηση και δημιουργικότητα. Και για να επέλθουν αυτές οι αλλαγές αυτό που χρειάζεται μπορεί να είναι τόσο απλό, όπως η προσθήκη μίας μικρής λέξης στο λεξιλόγιό μας.
Βιβλιογραφία:
Dweck, C. S. (2007). Mindset: The New Psychology of Success. New York: Ballantine Books.
Πηγή: psychologynow.gr
Σε κάποιο βαθμό, μερικές από αυτές τις δηλώσεις μπορεί να είναι αληθινές. Είναι όμως πιθανό να υποκινήσουμε αυτά τα αποτελέσματα; Και αν αυτά τα αποτελέσματα είναι το έμφυτο αποτέλεσμα της κατανάλωσης αυτών των τροφών, μπορείτε να δείτε πώς μπορούμε να ενισχύσουμε αυτά τα αποτελέσματα με τη δύναμη των προσδοκιών μας;
Το φαινόμενο placebo δεν είναι κάποιο σπάνιο και ασυνήθιστο δημιούργημα.
Η εμφάνισή του είναι αρκετά συνηθισμένη. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι 35 έως 45 τοις εκατό όλων των συνταγογραφούμενων φαρμάκων μπορεί να οφείλουν την αποτελεσματικότητά τους στη δύναμη του εικονικού φαρμάκου και ότι 67 τοις εκατό όλων των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων, όπως θεραπείες πονοκέφαλου, φάρμακα για το βήχα και κατασταλτικά της όρεξης, επίσης βασίζονται στο εικονικό φάρμακο. Σε μερικές μελέτες η ανταπόκριση στα εικονικά φάρμακα είναι τόσο υψηλή που αγγίζει το 90 τοις εκατό.
Με εκπλήσσει το γεγονός ότι πολύ λίγοι στην επιστημονική κοινότητα έχουν κάνει την προφανή συσχέτιση μεταξύ της ισχύος του εικονικού φαρμάκου και της τροφής. Πράγματι, το φαινόμενο placebo ενσωματώνεται στη διατροφική διαδικασία. Είναι βαθιά παρόν σε καθημερινή βάση κάθε φορά που τρώμε. Είναι σαν να καλείτε μια συνταγή στο δικό σας φαρμακείο διατροφής. Αυτό που πιστεύουμε μεταφράζεται αλχημικά στο σώμα μέσω των νευρικών οδών, του ενδοκρινικού συστήματος, της κυκλοφορίας των νευροπεπτιδίων, του ανοσοποιητικού δικτύου και του πεπτικού συστήματος.
Μπορείτε να δείτε τη σημασία του εσωτερικού σας κόσμου όταν πρόκειται για το μεταβολισμό ενός γεύματος; Είστε έτοιμοι να φέρετε τον πιο ευτυχισμένο και πιο χαλαρό εαυτό σας στο τραπέζι;
Λατρεύω να ακούω τις σκέψεις και τις ιδέες σας. Απαντήστε εδώ και μοιραστείτε τις δικές σας ιστορίες σχετικά με τη δύναμη του νου να επηρεάσει ένα γεύμα.
Με τους θερμούς μου χαιρετισμούς,
Marc David
Ιδρυτής, Ινστιτούτο Ψυχολογίας της Διατροφής
Πηγή: psychologyofeating.com
Θα μπορούσε να υπάρχει ένα πολυδιάστατο σύμπαν στον εγκέφαλό μας; Θα μπορούσε! Τουλάχιστον, αυτό ακριβώς ισχυρίζονται κάποιοι επιστήμονες και ερευνητές και αυτό που βρήκαν δεν ανήκει καθόλου στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Βρίσκεται απλά στον εγκέφαλό μας και είναι πραγματικό.
Αλλά περί τίνος ακριβώς πρόκειται; Οι ερευνητές, λοιπόν, χρησιμοποιώντας τη μαθηματική μέθοδο της Αλγεβρικής Τοπολογίας, μπόρεσαν να «χαρτογραφήσουν» τις δομές και τους χώρους στο εσωτερικό των δικτύων που υπάρχουν στον εγκέφαλό μας. Αυτές οι δομές και οι χώροι ουσιαστικά δημιουργούνται, λόγω του τρόπου που οι 86 δισεκατομμύρια νευρώνες μας μεταφέρουν πληροφορίες από κύτταρο σε κύτταρο. Αυτές οι πληροφορίες που διατρέχουν εκείνα τα μονοπάτια είναι που σας επιτρέπουν να σκέφτεστε, και να διαβάζετε αυτή τη στιγμή το παρόν άρθρο. Και είναι ένα πολύ πολύ μικρό παρακλάδι ενός τεράστιου δικτύου συνδέσεων, σαν τα κλαδιά ενός δέντρου. Αυτό το δίκτυο είναι που δημιουργεί τα πολυδιάστατα σύμπαντα που προαναφέραμε.
Το Blue Brain project και ο εγκέφαλος
Η συγκεκριμένη έρευνα είναι μέρος του Blue Brain Project, το οποίο σχεδιάστηκε από μια ολόκληρη ομάδα διεθνών επιστημόνων. Ήταν η πρώτη φορά που έγινε δυνατός ο προσδιορισμός των πραγματικών δομών μέσω της χρήσης της Αλγεβρικής Τοπολογίας. Δημοσιευμένη στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Frontiers in Computational Neuroscience, στη μελέτη χρησιμοποιηθήκαν εξαιρετικά πολύπλοκα υπολογιστικά μοντέλα και υπολογιστές για να καταφέρουν να πάρουν αυτές τις εικόνες, αλλά στην ουσία βασίστηκαν στην πραγματική παρατήρηση των κινήσεων των πληροφοριών στο εσωτερικό των νευρωνικών κυττάρων.
Καθώς οι πληροφορίες διαπερνούν τα κύτταρα, δημιουργούνται δομές, μέσω αλληλοδιαπλεκόμενων, ενοποιημένων γεωμετρικών σχημάτων. Ο υπεύθυνος του Blue Brain Project, Henry Markram, αναφέρει σχετικά με τα ευρήματα: «Ανακαλύψαμε έναν κόσμο που ποτέ πριν δεν είχαμε φανταστεί. Αποκαλύψαμε πολλές δεκάδες εκατομμύρια τέτοιων αντικειμένων ακόμα και σε μια μικρή κουκκίδα του εγκεφάλου, που έχουν μέχρι και επτά διαστάσεις. Ωστόσο, σε κάποια δίκτυα, ανακαλύψαμε ακόμα και δομές σε 11 διαστάσεις».
Για να καταλάβουμε λίγο καλύτερα, κάθε νευρώνας που υπάρχει στον εγκέφαλό σας μπορεί να επικοινωνήσει με εκείνον που βρίσκεται δίπλα του. Όταν επικοινωνεί, το κάνει με έναν τρόπο που δημιουργεί ένα «αντικείμενο», που τα μαθηματικά και η τεχνολογία μπορούν να εντοπίσουν. Αν υπάρχουν κι άλλοι νευρώνες που «συμμετέχουν» σε αυτή την επικοινωνία, θα εμφανιστούν κι άλλες «διαστάσεις».
Αφού χρησιμοποίησαν ηλεκτρονικούς υπολογιστές για να εμφανίσουν τις παραπάνω εικόνες, οι επιστήμονες ύστερα εξέτασαν πραγματικό εγκεφαλικό ιστό, για να επιβεβαιώσουν τα ευρήματά τους. Αυτό που επίσης βρήκαν ήταν ότι διαφορετικά ερεθίσματα μπορούσαν να κάνουν αυτή την επικοινωνία μεταξύ νευρώνων να δημιουργήσει ακόμα περισσότερες διαστάσεις, ανάλογα με τα ερεθίσματα.
«Η παρουσία πολλών διαστάσεων, όταν ο εγκέφαλος επεξεργάζεται πληροφορίες, υποδεικνύει ότι οι νευρώνες αντιδρούν στα ερεθίσματα με έναν εντυπωσιακά οργανωμένο τρόπο», σημειώνει ο Ran Levi, ερευνητής του project. «Είναι σαν ο εγκέφαλος να απαντά σε μια πρόκληση, κατασκευάζοντας ένα πύργο πολυδιάστατων κύβων, ξεκινώντας με μία γραμμή (1D), τετράγωνα (2D), κύβους (3D) και ύστερα με πιο πολύπλοκες γεωμετρίες 4D, 5D κλπ. Η ακολουθία της δραστηριότητας μέσα στον εγκέφαλο μοιάζει με ένα πολυδιάστατο κάστρο της άμμου που έχει την ικανότητα να παίρνει μορφή από την άμμο και μετά να διαλύεται».
Το πιο ενδιαφέρον από όλα αυτά όμως είναι ότι η πραγματικότητα είναι τελικά εκείνη που προσδιορίζει και υπαγορεύει τι είδους διαστάσεις και σχήματα θα εμφανιστούν στον εγκέφαλό σας. Εσείς καθοδηγείτε τη φύση του σύμπαντος μέσα στο οποίο ζείτε.
Ο καθηγητής Cees van Leeuwen από το Βέλγιο, που συμμετέχει στο Blue Brain Project δήλωσε ότι: «Εκτός από τη φυσική, οι πολυδιάστατοι χώροι χρησιμοποιούνται ευρέως πια για να αναπαραστήσουν τις πολύπλοκες δομές ή συνθήκες των συστημάτων… Ο χώρος είναι απλά ο συνδυασμός όλων των βαθμών ελευθερίας που έχει το σύστημα και η κατάστασή του αναπαριστά τις αξίες που αυτοί οι βαθμοί ελευθερίας κατέχουν στην πραγματικότητα».
Αν κάποιος λοιπόν σας πει ότι δεν υπάρχουν άλλες διαστάσεις, μπορείτε να διαφωνήσετε, φέρνοντας αυτό το παράδειγμα. Μπορείτε να τους αιφνιδιάσετε, δείχνοντάς τους τι υπάρχει μέσα στο κεφάλι τους. Και αν δεν πειστούν; Δείξτε τους το παρακάτω βίντεο:
Πηγή: enallaktikidrasi.com
Έχετε σκεφτεί ότι το άγγιγμα στην αρχή της ζωής του μωρού, ενδεχομένως επηρεάζει την ανάπτυξή του;
Σύμφωνα με έρευνα, που δημοσιεύτηκε στις 16 Μαρτίου στο Current Biology, το άγγιγμα έχει μεγάλη σημασία στο πώς ο εγκέφαλος του μωρού θα αντιδρά σε αγγίγματα αργότερα.
Τα βρέφη δεν μπορούν να δουν πολύ καλά. Ωστόσο, η αίσθηση της αφής αναπτύσσεται νωρίς, οπότε καθίσταται ο βασικός τρόπος για να λαμβάνουν μηνύματα. «Εστιάσαμε στο άγγιγμα, επειδή είναι μία από τις βάσεις για την επικοινωνία μεταξύ γονέα και παιδιού», επισημαίνει η Nathalie Maitre, νεογνολόγος και νευροεπιστήμονας στο Nationwide Children’s Hospital του Columbus.
Η Maitre και οι συνάδελφοί της μελέτησαν το πώς αντιδρά ο εγκέφαλος των μωρών σε ένα ελαφρύ φύσημα στην παλάμη τους, μετρώντας τις αντιδράσεις τους με ένα μικρό καπέλο-ηλεκτροεγγεφαλογράφημα.
Οι ερευνητές φύσηξαν τα χέρια των βρεφών λίγο μετά που επέστρεψαν σπίτι τους. Εξήντα ένα από αυτά ήταν πρόωρα γεννημένα, μετά από εγκυμοσύνη 24 μέχρι 36 εβδομάδων. Πριν το πείραμα είχαν ήδη περάσει κατά μέσο όρο 28 μέρες στο νοσοκομείο. Μια άλλη ομάδα 55 βρεφών, τα οποία είχαν γεννηθεί στην ώρα τους, ελέγχθηκε τρεις μέρες μετά τη γέννα.
Τα βρέφη που είχαν γεννηθεί κανονικά παρουσίασαν έντονη αντίδραση στο φύσημα, η οποία δεν είχε σχέση με τον ήχο του φυσήματος, αφού δεν υπήρχε αντίδραση όταν οι ερευνητές φυσούσαν με το σχετικό όργανο μακριά από τα βρέφη. Τα πρόωρα βρέφη παρουσίασαν ασθενέστερες εγκεφαλικές αντιδράσεις.
Υπάρχει όμως και συνέχεια στην ιστορία. Οι ερευνητές επίσης εξέτασαν τον αριθμό και τον τύπο του αγγίγματος (θετικό ή αρνητικό) που λάμβαναν τα πρόωρα βρέφη, ενώ βρίσκονταν στο νοσοκομείο.
Εκείνα που είχαν λάβει μεγαλύτερο αριθμό θετικών αγγιγμάτων, όπως θηλασμός, αγκαλιές με γυμνό δέρμα και μασάζ, είχαν εντονότερες αντιδράσεις στα φυσήματα απ’ ό,τι τα βρέφη που είχαν λάβει μικρότερο αριθμό τέτοιων αγγιγμάτων. Κι αυτό που είναι πιο ανησυχητικό, τα πρόωρα βρέφη που είχαν λάβει μεγαλύτερο αριθμό αρνητικών αγγιγμάτων, π.χ. τσιμπήματα, ενέσεις κτλ., έτειναν να έχουν ελαττώσει σημαντικά τις εγκεφαλικές αντιδράσεις στα φυσήματα.
Οι επιστήμονες δεν μπορούν να πουν αν τα πρώιμα αυτά αγγίγματα, θετικά και αρνητικά, αποτελούν την αιτία για τις διαφορές στις αντιδράσεις του εγκεφάλου. Αλλά είναι πιθανό, αυτές οι πρώιμες απτικές εμπειρίες να διαμορφώνουν τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου κατά τρόπο σημαντικό, επισημαίνει η Maitre. Αν συμβαίνει αυτό, τότε τα αποτελέσματα έχουν σημαντικές συνέπειες.
Συχνά, οι γονείς δεν έχουν την πολυτέλεια να αγκαλιάζουν το μωρό τους. Οι νοσοκόμες, οι γιατροί και άλλοι ιατρικοί επαγγελματίες παρέχουν άλλες μορφές φροντίδας. Αλλά αυτό που γενικά μπορούν όλοι να κάνουν (επαγγελματίες και γονείς,) είναι να φροντίσουν ώστε να δίνουν θετικά αγγίγματα, για να ενθαρρύνουν τη βέλτιστη δυνατή ανάπτυξη των βρεφών, να τους δώσουν την καλύτερη αρχή.
ΔΕΙΤΕ επίσης το κανάλι μας και τα σχετικά βίντεο με θέμα την Γονεϊκότητα που έχουμε ετοιμάσει και μπορεί να σας φανούν χρήσιμα ή δηλώστε συμμετοχή.
Πηγή: www.indeepanalysis.gr
Το Εντελέχεια είναι ένας «πολυχώρος» με κατεύθυνση προς την απόκτηση ποιότητας ζωής, ψυχικής ανάτασης, σωματικής υγείας και ευεξίας και προς την ανάπτυξη υγιών διαπροσωπικών σχέσεων, επαφής, αυτογνωσίας.