Displaying items by tag: διάλειμμα

δεν ξέρω … 

θες ότι μεγαλώνω … 

θες ότι γίνομαι μονόχνωτος …

όπως εύστοχα με έχει χαρακτηρίσει ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο … 

θες ότι πάντα είχα και έχω ένα πρόβλημα με τα πρέπει … 

θες όλα αυτά μαζί … 

ποτέ δεν κατάλαβα όλο αυτό με τις γιορτές … 

ποτέ δεν κατάλαβα τον καταναγκασμό να χωρέσουν τα πρέπει … 

όλα τα πρέπει του κόσμου … 

όλα τα πρέπει των γιορτών … 

πρέπει σαν σε ένα πρωτόκολο … 

που πρέπει ( ακόμα ένα πρέπει ) να τηρηθεί … 

για να γίνουν … 

όλα τα πρέπει των γιορτών … 

μέσα σε λίγες μέρες … 

ναι … 

οι γιορτές είναι το όμορφο διάλειμμα από την καθημερινότητα … 

όμορφο διάλειμμα … 

οι γιορτές είναι εδώ για να σε βγάλουν από την μίζερη καθημερινότητα … 

να ξεφύγεις … 

να ζήσεις για λίγες ώρες … 

για λίγες μέρες ίσως … 

ξέγνοιαστα … 

διαφορετικά … 

ξεχωριστά … 

γιατί θα πρέπει …

να ακόμα ένα πρέπει … 

γιατί θα πρέπει … 

αυτό το όμορφο διάλειμμα να γεμίσει από έναν ανελέητο καταναγκασμό των πρέπει … 

όχι μόνο τώρα … 

τώρα στις δύσκολες ημέρες της κρίσης … 

αλλά από παλιά … 

μπορεί τότε τα πρέπει να ήταν άλλα … 

πάντως υπήρχαν … 

πρέπει να στολίσω και βαριέμαι … 

το άκουσα αυτό , το τελευταίο διάστημα , από δεκάδες ανθρώπους … 

τους απάντησα το λογικό … 

μη στολίσεις … 

αφού βαριέσαι , μη στολίσεις … 

με κοίταξαν όλοι … 

όταν λέω όλοι το εννοώ … 

με το βλέμμα σα να άκουγαν το πιο παράξενο πράγμα του κόσμου να βγαίνει από τα χείλη μου … 

όλοι και μου απάντησαν … 

πως θα καταλάβω ότι ήρθαν τα χριστούγεννα … 

η προφανής απάντηση μου είναι από το ημερολόγιο … 

από τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο που θα έχεις … 

από εκείνες τις ωραίες ταινίες που βλέπουμε κάθε χριστούγεννα … 

θα καταλάβεις χριστούγεννα κι ας μην έχεις στολίσει … 

όχι όμως … 

δεν είναι έτσι … 

πρέπει να στολίσουμε … 

και από εκεί και κάτω αρχίζει η μακριά λίστα με τα πρέπει … 

τα πρέπει των εορτών … 

πρέπει να στολίσω … 

πρέπει να βγω για ψώνια στην αγορά … 

τόσα αυτοκίνητα στο κέντρο τις πόλης τις γιορτινές ημέρες … 

για ψώνια … 

για ψώνια χωρίς λεφτά … 

έτσι … 

γιατί πρέπει … 

μετά τα δώρα που πρέπει … 

όλοι πρέπει να πάρουν δώρα σε όλους … 

χωρίς λεφτά πάλι … 

αλλά πρέπει … 

μετά η έξοδος … 

άγχος … 

όλοι πρέπει να βγούμε το ίδιο βράδυ στα ίδια μαγαζιά … 

γιατί είναι χριστούγεννα … 

γιατί πρέπει … 

πρέπει να κάνουμε τα ίδια ακριβώς πράγματα … 

όλοι μαζί … 

ταυτόχρονα … 

με τις ίδιες κινήσεις … 

κάθε χρόνο … 

σαν να ακολουθούμε το μαγικό άστρο των χριστουγέννων στη φάτνη των πρέπει … 

μία τεράστια λίστα με πρέπει … 

που δεν θέλουμε να κάνουμε … 

ποιος άλλωστε θέλει τα πρέπει … 

μία τεράστια λίστα με πρέπει … 

που δεν θέλουμε να κάνουμε … 

που κάθε χρόνια λέμε ότι θα είναι η τελευταία που θα τα κάνουμε … 

γιατί δεν περνάμε καλά … 

για να έρθει η επόμενη … 

να ακολουθήσουμε και πάλι αυτή τη μαγική λίστα με τα πρέπει μας … 

κάποια στιγμή οι γιορτές τελειώνουν … 

εμείς έχουμε κάνει όλα μας τα πρέπει … 

αυτά που πρέπει και αυτά που δεν πρέπει και μας τα έχουν επιβάλει άλλοι … 

τα έχουμε κάνει όλα … 

όλα θα τα κάνουμε και φέτος … 

μετά … 

εξουθενωμένοι … 

κουρασμένοι … 

ταλαιπωρημένοι … 

θα αναρωτιόμαστε πότε τελείωσαν οι γιορτές … 

για μία ακόμα φορά … 

κάναμε στον εαυτό μας … 

αυτό που έπρεπε … 

όχι αυτό που θέλαμε … 

ας δοκιμάσουμε για αλλαγή να κάνουμε μία φορά … 

όχι αυτό που πρέπει … 

αλλά αυτό που πραγματικά θέλουμε … 

μπορεί … 

να βγούμε λιγότερες πρέπει βόλτες … 

μπορεί να πάρουμε λιγότερα πρέπει δώρα … 

στο τέλος όμως … 

θα έχουμε μείνει εμείς … 

εμείς … 

και ο ουσιαστικός χρόνος … 

μακριά από πρέπει … 

εκείνος ο χρόνος που σε κάνει να θες … 

να θες να βρίσκεσαι με κάποιον … 

να θες να του κάνεις ένα δώρο … 

να θες να μιλάς μαζί του … 

ακόμα κι αν είμαστε με ένα ευρώ στην τσέπη … 

ακόμα κι αν είμαστε αγκαλιά κάτω από μία κουβέρτα στον καναπέ … 

ακόμα κι αν το ένα ευρώ που έχουμε δεν φτάνει για δώρο … 

ακόμα κι αν δεν υπάρχουν στολίδια και λαμπάκια που αναβοσβήνουν έξω από το μπαλκόνι … 

ακόμα κι αν δεν υπάρχει τίποτα από εκείνα τα πρέπει που δείχνουν τις γιορτές … 

θα υπάρχει ο καναπές … 

η κουβέρτα … 

θα υπάρχει το θέλω … 

το θέλω να είμαι μαζί σου … 

το θέλω να μοιράσω το χρόνο μου μαζί σου … 

το θέλω να μοιράσω το φαγητό μου μαζί σου … 

όχι το πρέπει …

το θέλω … 

το θέλω να σε ακούσω … 

το θέλω να ακούσω τη φωνή σου που δεν θα χάνεται πίσω από τη βαβούρα των κέντρων διασκέδασης …. 

το θέλω να σου πω σ’ αγαπώ … 

που θα το ακούσεις … 

που δεν θα χάνεται πίσω από το μπλέξαμε σε κίνηση και δεν θα προλάβουμε την αγορά … 

το θέλω … 

φέτος δεν θέλω τα πρέπει … 

φέτος θέλω τα θέλω … 

θέλω να μου μιλήσεις και να σε ακούσω κάτω από την κουβέρτα σε αυτόν ακριβώς τον καναπέ … 

θέλω να σου πω σ’ αγαπώ και να το ακούσεις … 

γιατί του χρόνου μπορεί να μην είσαι εδώ να το ακούσεις … 

γιατί του χρόνου μπορεί να μην είμαι εδώ να σου το πω … 

Άκυς Μητσούλης, Σκηνοθέτης

 Πηγή: akysmitsoulis.blogspot.gr